و شيخ صدوق ابن بابويه بسند خود در كتاب علل از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه روزى ابو حنيفه رئيس حنفى‏ها كه يكى از چهار فرقه اهل سنت هستند وارد بر آنحضرت شد فرمود اى ابو حنيفه تو مفتى و مرجع تقليد اهل عراق هستى عرض كرد بلى فرمود از روى چه مدركى براى آنان فتوى ميدهى گفت از قرآن خدا و احاديث نبوى كه صحابه روايت نموده‏اند حضرت صادق عليه السّلام فرمود اى ابو حنيفه آيا قرآن را چنانچه شايسته و سزاوار است ميدانى تا از روى آن فتوى بدهى و آيا محكمات قران را از متشابهات ميشناسى و آيا آيات عام را از خاص تميز ميدهى و ميفهمى عرض كرد بلى فرمود اى أبو حنيفة چه ادعاى بزرگى نمودى بدان خداوند علم قران را نداد مگر باشخاصى كه قران را بر آنها نازل فرمود و آنان ذريه پيغمبر و امامان از آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميباشند و اى ابو حنيفه تو و امثال تو از قران حرفى را نمى‏فهمى اگر راست ميگوئى بگو بمن آيه كه ميگويد سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ مراد كجاى زمين است كه سير ميكنند در آن شب و روزهاى چند در حالتى كه ايمن ميباشند أبو حنيفة گفت گمان ميكنم ميان مدينه و مكه مراد باشد، آن حضرت رو كرد باصحاب خود و فرمود ميدانيد در راه ميان مكه و مدينه كسانى هستند كه اموال مردم را ربوده و آنان را به قتل ميرسانند چطور مردم در اين راه ايمن هستند اصحاب عرض كردند بلى فدايت شويم مردم در راه مكه و مدينه از شر دزدان و راهزنان ايمن نيستند أبو حنيفة از خجالت سر بزير افكند و جوابى نداشت بدهد آن حضرت فرمود مراد از اين آيه كه ميفرمايد وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً چه مكانى است أبو حنيفة گفت مراد خانه كعبه است حضرت فرمود آيا ميدانيد كه حجاج بن يوسف على بن زبير را در خانه كعبه بقتل رسانيد چطور خانه كعبه محل امان است أبو حنيفة چنان شرمنده شد كه نتوانست توقف كند.

و نيز روايت كرده بسند خود صدوق از حضرت رضا عليه السّلام فرمود خداى تعالى فرموده بمن ايمان نياورده كسيكه كلام و قران مرا برأى خودش تفسير كند و نشناخته مرا هر آنكه تشبيه نمايد مرا بمخلوقاتم و بر دين من نيست كسى كه عمل به قياس كند.

و نيز بسند خود روايت كرده از پيغمبر اكرم كه فرمود من بعد از خودم بر امتم از سه چيز ترسناك هستم يكى آنكه تاويل كنند قران را برأى خودشان و بغير تاويل او دوم پيروى كنند از عالمى كه لغزش دارد سوم هرگاه بآنها مالى رسد و ثروتمند شوند طغيان كنند و خبر ميدهم بچيزيكه شما را در اين سه امر محفوظ و مصون بدارد اما قرآن را به محكماتش عمل نموده و بمتشابهاتش ايمان آوريد و عالم را نظر كنيد ولى از لغزشهايش پيروى ننمائيد و شكر مال را بجا آورده و حقوق آنرا ادا كنيد.                       

 و نيز روايت كرده صدوق بسند خود از امير المؤمنين عليه السّلام فرمود اى مردم بر شما باد بدورى كردن از تفسير قران برأى خودتان و اينكه ياد بگيريد از اهلش چه بسا تفسيرى كه شباهت دارد بكلام مخلوق و حال آنكه قران كلام خداست و كلام خدا تاويلش بكلام بشر شبيه نيست كلام خدا صفت اوست و كلام بشر افعالش ميباشد و تشبيه نكنيد كلام خدا را بكلام بشر كه گمراه و هلاك خواهيد شد.